Interviews
Blijf op de hoogte van kunstproject Corpus Florens en abonneer je op de nieuwsbrief met interviews
Interview met Kato Tan
'Plantaardig materiaal dat transformeert tot zelfportret,' zo typeert hij het werk van Ina van den Heuvel. 'Als ik naar mijn eigen werk kijk, voel ik verwantschap in denken,' zegt fotograaf Kato Tan.
Tot welke discipline reken je je werk, wat is je belangrijkste thema?
'Strikt genomen zou dat fotografie moeten zijn. Zelfportretten via andere personen. Terugkerend thema is de sluier, sluiering, zo je wilt. Stillevens bestaande uit arrangementen van gevonden voorwerpen, geen objecten speciaal aangeschaft. Ik verzet voorwerpen dusdanig dat de stillevens een andere realiteit verbeelden. Hoe zou men dat kunnen benoemen, als thema?'
Waarom werk je mee aan het kunstproject Corpus Florens?
'Jeroen Werner bracht mij in contact met Ina. Ina deed vervolgens haar voorstel, nu genoegzaam bekend, aangezien ik de laatste in de reeks ben. Ik zag mogelijkheden haar kunstvoorwerpen te verwerken in beelden met eerder genoemde thema’s.'
Waar komt je fascinatie voor het werk van Ina van den Heuvel vandaan?
'Plantaardig materiaal dat transformeert tot zelfportret, als ik naar mijn eigen werk kijk voel ik verwantschap in denken.'
Hoe beoordeel je haar werk via de lens?
'Lastige vraag, daarvoor zou ik foto’s van haar voorwerpen moeten maken op een wijze waar ik het object analyseer op het gedrag van licht en volume. Dat heb ik niet gedaan, ik heb ze verwerkt in beelden waarin ik de transformatie die Ina heeft gemaakt van haar eigen portret weer transformeer naar een andere realiteit.'
Wat is je grootste uitdaging bij het creëren van werken?
'Het standpunt van de camera.'
Waarom is voor de presentatie van 1 juli je keuze op deze foto's van haar werk gevallen?
'Omdat dit de foto’s zijn die ik heb gemaakt. Een korte toelichting: het denkwerk en mise-en-scène gebeurt zonder het maken van een opname, is alles naar tevredenheid, dan maak ik een opname en die is het.'
Interview met Robin Noorda: 'Kijken in het hoofd van de kunstenaar'
'Het bladgeraamte van het hoofd van Ina van den Heuvel intrigeerde mij meteen,' zegt Robin Noorda. 'Door zijn transparantie was het een voor de hand liggende keuze om van binnenuit naar buiten te kijken.'
Tot welke discipline reken je je werk, wat is je belangrijkste thema?
'Ik ben experimenteel fotograaf, animatie-filmer en ik maak lichtinstallaties. Mijn werk is dus heel divers. Een verbindend element is het willen vertellen van verhalen. Als je op mijn site rondkijkt, word je overrompeld door de diversiteit van metiers en disciplines. Dat gaat van documentaire film tot Kirlian-fotografie, van 360-gradenpanorama's tot fractals. Overkoepelend is wel de invloed van de natuur.'
'En eigenlijk vind ik al die uitingen animatie, want dat beteken letterlijk tot leven wekken.'
'Als mede-oprichter van het Tropisme is het gedachtegoed wat daaronder valt een altijd terugkerend thema.'
'Het woordenboek omschrijft tropisme als het vermogen van een organisme zich te richten naar een stimulus. Bekendste voorbeeld is een plant die groeit in de richting van het licht. Kunststroming Tropisme wil de perceptie doen bewegen door prikkels toe te dienen.'
'Als kunststroming willen wij de wereld om ons heen vastleggen, bij voorkeur op een manier die de toeschouwer op het verkeerde been zet of met een knipoog ernstige zaken aan de kaak stelt. Tropisten willen beroeren, in beweging brengen en ook de kijker deelnemer laten zijn van hetgeen wordt waargenomen.'
'Juist zaken die zich aan de periferie van de waarneming bevinden, zijn interessant voor de kunstenaars van deze stroming. De affiniteit met planten en de plantenwereld is groot.'
Waarom werk je mee aan het kunstproject Corpus Florens?
'Ik vond dat Ina van den Heuvel een originele manier heeft bedacht om budget bijeen te brengen voor haar grote plan, een levensgrote mal maken.'
Waar komt je fascinatie voor het werk van Ina van den Heuvel vandaan?
'Zij werkt met natuurlijk, plantaardig materiaal. Die interesse in de natuur en het putten van inspiratie uit de natuur delen we.'
Hoe beoordeel je haar werk via de lens?
'Zij werkt met mallen, een afgietsel van haar hoofd. Een mal is een contravorm, dat heeft te maken met negatief en positief, binnen en buiten, bol en hol. Daarom kwam ik eigenlijk vrij snel op het concept dat ik in haar hoofd wilde kijken. Letterlijk en figuurlijk. Het bladgeraamte van het hoofd van Ina intrigeerde mij meteen. Door zijn transparantie was het de voor de hand liggende keuze om van binnenuit naar buiten te kijken. Het heeft ook te maken met generaties, je hebt de originele vorm, de mal is de eerste generatie, en het kunstwerk is de tweede generatie. Als je van binnen kijkt, zie je dan eigenlijk door het kunstwerk heen juist de mal weer. Je bent dan weer een stap dichter bij het origineel omdat je dan de eerste generatie weer ziet.'
'Om dat door de lens te zien, was wel een technische uitdaging en vereiste enkele extreme lenzen en camera's. Nodig waren de wijdste rectilinear groothoeklens ooit gebouwd, een 10mm fullframe en de kleinste 360-gradencamera om echt in het hoofd te kunnen kijken.'
Kun je je fotokeuze van 26 november toelichten?
'De hoofdfoto gaat dus om het in haar hoofd kijken. Het heeft ook iets bizars, het roept associaties op met een lijkwade waarop een gezicht zichtbaar is. Alsof het weer de mal is waar we naar kijken. Maar door je oogharen is het weer het gezicht in de maan. De tweede foto, de kop in de hortus botanicus is een meer documentaire aanpak. Ik vind deze intrigeren vanwege het licht; de transparantie van de bladgeraamtes doet de kop bijna oplichten. Een kop van bladgeraamtes kijkt met gemengde gevoelens rond in de groene oase van de Hortus en dat vond ik wel een geestig contrast.'
'De derde foto gaat verder in op mijn fascinatie voor de echo van de gezichtsuitdrukking die zichtbaar blijft en is ook de opmaat voor de 360-gradenbeleving, de interactieve gadget “Kijk in het hoofd van Ina rond”.'
Wat is je grootste uitdaging bij het creëren van werken?
'Ik heb duidelijke ideeën over vorm, kleur en compositie. Daar moet een werk natuurlijk aan voldoen, maar belangrijker is een diepere laag, of meerdere. Die hoef je niet direct te zien, te snappen of te weten, maar hopelijk is het wel iets wat je onbewust voelt. De ingrediënten vinden en het recept maken voor die diepere lagen is mijn uitdaging. Eigenlijk vind ik alles animatie, want dat betekent letterlijk tot leven wekken.'
Fotopresesentatie Robin Noorda
Zaterdag 26 november, 17:00 - 19:00 uur
Bilderdijkstraat 165, 1053 KP Amsterdam
Lenticulaire illusie
Bethany de Forest verwerkte het basismateriaal van Ina van den Heuvel - gedroogde bloemen en planten - in een maquette met elementen uit haar eigen werk. Dankzij het lenticulaire drukprocédé (denk aan de ansichtkaarten waarbij het beeld door beweging verandert) lijken haar foto's 3-dimensionaal.
Tot welke discipline reken je je werk, wat is je belangrijkste thema?
'Geënsceneerde fotografie. Ik ben geen fotograaf maar gebruik het medium fotografie. In mijn werk gaat het meer om de bouwsels - maquettes, kijkkasten - dan om de fototechniek. Normaal werk ik met een pinhole-camera, een camera zonder lens maar met slechts een klein gaatje. Hiermee maak ik monumentale groothoekfoto's. Crowdfunding Corpus Florens was aanleiding voor een nieuwe stap: ik heb geëxperimenteerd met de lenticulaire 3D-techniek, zeg maar de ribbeltjes-postkaart van vroeger. Landschappen vormen mijn belangrijkste thema. Ik voeg daar dan een vervreemdend element aan toe. Wanneer je goed kijkt, zie je dan dat het geënsceneerd is.'
Waarom werk je mee aan het kunstproject Corpus Florens?
'Iemand van mijn fotolab wees Ina op mijn werk, waarna ze mij vroeg voor crowdfunding Corpus Florens. Ik vond het direct een sympatiek project. Omdat ik zelf ook met mallen werk, weet ik hoe kostbaar ze zijn.'
Waar komt je fascinatie voor het werk van Ina van den Heuvel vandaan?
'We delen een passie voor de natuur. Bijzonder is dat Ina van den Heuvel werkt met droogbloemen, normaal heel suf materiaal. Het lukt bijna nooit om daar iets anders van te maken. Zij slaagt daar wonderwel in. Transparatie en fragiliteit voeren daarbij de boventoon; eigenschappen die ik ook mijn werk probeer mee te geven.'
Bethany de Forest presenteerde haar visuele visie op het werk van Ina van den Heuvel tijdens een fotopresentatie op 15 oktober 2016.
'Zoektocht naar gezichtspunten'
‘Ik ben op zoek gegaan naar locaties die het werk van Ina op natuurlijke wijze opnemen,’ zegt fotograaf Erwin Serlé over zijn bijdrage aan crowdfunding Corpus Florens
Tot welke discipline reken je je fotografie; wat zijn je belangrijkste thema's?
Terrain vague. In mijn locatie- en landschapfotografie laat ik zien hoe de mens haar omgeving aanpast. Ik ben daarbij vooral gefascineerd door ruimte die weer verlaten is en verdwijnende gebruikssporen.
TOAD - temporary, obsolete, abandoned, derelict of trashed object abandoned in disgust
PLOAP - places left over after planning, soms ook sloap : space left over after planning
... and this is not a place
for gathering the raw fruits of the earth, or to learn
the names for lily root, honey, paperbark,
nor to hear the many uses
to which an axe gets put ...
T/here by Judith Bishop, gepubliceerd in The Best Australian Poems 2008.
Waarom werk je mee aan het kunstproject Corpus Florens?
Het was een eer om via Jeroen Werner - gastdocent van de Fotoacademie - in contact te worden gebracht. Na die introductie ben ik een paar keer bij Ina in haar atelier geweest en dan krijg je een indruk van haar prachtige beelden en werkwijze. De stap naar een compleet lichaam vanuit het werk dat ze tot nu toe heeft gemaakt vind ik heel spannend en leuk om daaraan een bijdrage te kunnen leveren.
En fotografie is een eenzaam beroep, dus in een vrij collectief aan een groter project werken waardoor ook anderen je stimuleren is goed voor mijn drive en ontwikkeling.
Hoe beoordeel je het werk van Ina van den Heuvel via de lens?
Ik ben in eerste instantie in onze directe woonomgeving, Meuse, Frankrijk, op zoek gegaan naar locaties waar ik een beeld van Ina op natuurlijke wijze zou kunnen opnemen - alsof het er thuis hoort en zich er al ‘eeuwig’ bevindt.
Waarom is voor de presentatie van 28 mei je keuze op deze foto's van haar werk gevallen?
Tijdens het zoeken en fotograferen ontdekte ik dat er al zoveel van haar werk in mijn eigen beelden begon voor te komen, dat ik als concept verder ben gaan werken aan 'gezichtspunten'. De fysieke punten die een masker of beeld vormen maar ook de keuze die je als fotograaf maakt qua standpunt - letterlijk en figuurlijk.
Uit diverse series, waarbij ik steeds kleine aanpassingen heb gecreëerd, heb ik één locatie en uiteindelijk een beeld geselecteerd. De foto's hierbij laten een stukje zien van die zoektocht, maar niet het gekozen beeld.
Nieuwsgierig naar de visuele visie van Erwin Serlé op het werk van Ina van den Heuvel? Kom zaterdag 28 mei tussen 16.00 - 19.00 uur naar het atelier van Ina van den Heuvel, in woonwerkpand Tetterode in Amsterdam.
'De fragiliteit van het werk van Ina van den Heuvel komt overeen met dat van mijn werk'
5 vragen aan beeldend kunstenaar Jeroen Werner over zijn deelname aan het crowdfundingproject Corpus Florens.
Tot welke discipline reken je je werk, wat zijn je belangrijkste thema’s?
'Mijn fotografie is dienend en functioneert als verbindingsmiddel tussen de disciplines van de schilderkunst (fotografische technieken worden toegepast) en beeldhouwkunst (Lichtsculpturen en installaties). De technieken van de fotografie, zowel optisch als analoog en digitaal, worden gebruikt om de verschillende disciplines met elkaar te kunnen vergelijken en grensoverschrijdend te kunnen werken. Sommige ruimtelijke werken worden als optische apparaten/ projectoren gezien. Ik onderzoek daarmee het waarnemen van de waarneming.
Door het maken van dit soort opstellingen word ik gevraagd te werken in projecten die gaan over kunst en wetenschap. Ook in de wetenschap worden beelden als metaforen gebruikt om verschillende vakgebieden met elkaar in contact te brengen. Eigenlijk op de manier waarop ik de schilderkunst / fotografie/ en beeldhouwkunst met elkaar vergelijk.'
Waarom werk je mee aan het kunstproject Corpus Florens?
'Ina vroeg mij om advies en om fotografen voor haar project. Ik gaf les onder andere aan de fotoacademie in Amsterdam en ken uit mijn werkgebied veel fotografen. Er is een verschil tussen Beeldend Kunstenaar-fotografen en fotografen die alleen fotograferen. Ik ben een beeldend kunstenaar fotograaf.'
Waar komt je fascinatie voor het werk van Ina van den Heuvel vandaan?
'De fragiliteit van het werk van Ina komt overeen met werken van eigen hand. Er is een herkenning over en weer in wat wij maken.'
Hoe beoordeel je haar werk via de lens?
'Ik kijk naar haar werk terwijl ik het met de hand scan en heb daarbij haar bladerkop heel precies opgesteld en uitgemeten. Ik maak 8 scans rondom. Tijdens het verwerken van de beelden via de computer kies ik , bouw ik, geleidelijk aan een virtueel drie-dimensionaal model op. Met het in alle richtingen draaien van het virtuele computermodel en het “belichten” via het computerprogramma maak ik snapshots / beelden , fotografeer ik via het beeldscherm.
De virtuele huid, van het model in de computer heeft zijn eigen structuur en de opbouw en esthetiek komt ergens overeen met de nerven en het plantaardige karakter van het werk van Ina. Door voor de input te scannen/ lezen met (laser) licht en voor de output het uiteindelijke beeld weer te branden met (laser)licht schrijf ik, teken ik, letterlijk met licht (fotografie). Net zoals licht de planten van Ina deed groeien.'
Waarom is je keuze op bepaalde foto’s gevallen?
'De keuze van de foto’s, hoe dat selectieproces werkt heb ik hierboven geschreven.Ik stuurde meerdere snapshots aan Ina en zij heeft hieruit deze selectie gemaakt.Ik heb ingestemd met het gebruik ervan.'
'Ik zie verwantschap in ons werk'
'Tijdsverloop speelt ook in mijn werk een belangrijk rol,' zegt José Pasmans over haar deelname aan het kunstproject Corpus Florens van Ina van den Heuvel.
Tot welke discipline reken je je fotografie en wat zijn je belangrijkste thema’s?
'Het maakt mij niet zo veel uit in welk vakje mijn werk thuis hoort. Ik probeer fotografie en vrije kunst te laten samensmelten. Sleutelwoorden zijn kwetsbaarheid, transparantie, gelaagdheid en interactie.'
Waarom werk je mee aan het kunstproject Corpus Florens?
'Een oud-docent van mij tipte haar over mijn werk. Zij heeft toen gevraagd of ik mee wilde doen. Ik zag de verwantschap in ons werk: vergankelijkheid. De factor tijdsverloop speelt ook in mijn werk een belangrijke rol. En daarnaast vond ik het gewoon heel leuk om mee te doen.'
Kun je je fotokeuze van 28 november toelichten?
'Op de foto zie je een jong model, met een masker voor haar mond dat door Ina wordt vastgehouden. Zo laat ik als het ware jong en oud samensmelten. Dat masker deed me denken aan een zuurstofmasker. En zuurstof is leven.'
Wat is je grootste uitdaging bij het creëren van werken?
'Mijn werken zijn handgemaakt, gelaagd en driedimensionaal. De technische uitwerking ervan is altijd een uitdaging.'
'Masker weer menselijk maken'
'Stilstaand beeld weer tot leven wekken,' dat is de eigen draai die Adrie Mouthaan aan een gezicht van Ina van den Heuvel heeft gegeven.
Tot welke discipline reken je je fotografie en wat zijn je belangrijkste thema’s?
'Portretfotografie met een vleug reportage en hier en daar een verdwaald dier.'
Waarom werk je mee aan het kunstproject Corpus Florens?
'Collega-fotograaf Ad Nuis heeft het contact gelegd en mij enthousiast gemaakt voor het werk van Ina van den Heuvel.'
Hoe beoordeel je haar werk via de lens?
'Ik ben een echte portretfotograaf en de maskers van Ina zie ik als portretten en niet zozeer als objecten. Ik behandel haar werk daarom als portret, niet als object. Ik heb geprobeerd het menselijk te maken.'
Kun je je fotokeuze van 28 november toelichten?
'Ik ben haar atelier binnengekomen en heb daar meerdere gezichten in mijn eigen studiolicht gefotografeerd. Door middel van videoanimatie heb ik de foto van mijn keuze weer tot leven gewekt. In een loop van 50 seconden zijn gezichtstrekken en ademhaling weer teruggekomen.'
Interview met fotograaf Andy Tan
'Masker tot leven wekken'
De derde fotograaf die een bijdrage levert aan de crowdfunding Corpus Florens is Andy Tan. In een drietal foto's heeft hij de maskers van bloemen en bladeren van Ina van den Heuvel tot leven gewekt, zoals hij zelf zegt.
De Amsterdamse fotograaf Andy Tan presenteert zijn drieluik volgende week zaterdag tijdens alweer de derde fotopresentatie voor de crowdfunding Corpus Florens. In aanloop naar de presentatie van 26 september stelden we hem een aantal vragen.
Tot welke discipline reken je je fotografie en wat zijn je belangrijkste thema’s?
'Ik begeef me al jaren in de wereld van de modefotografie. Ik houd van beelden maken - en die te vertalen naar de dagelijkse dingen die mij bezighouden. Daarom voel ik me evengoed thuis in de straatfotografie. Mijn thema's? Mensen, mensen, mensen. Leven. De beschouwer van mijn foto's krijgt sfeer en emotie te zien, met volop ruimte voor eigen interpretatie.'
Waarom werk je mee aan het kunstproject Corpus Florens?
'Ik ben zeer gegrepen door het werk dat Ina van den Heuvel maakt. Het is heel gevoelig en fragiel. Ik vroeg haar: van wie is dat masker? Zij: het is mijn eigen gezicht van jaren geleden.'
Hoe beoordeel je haar werk via de lens?
'Een masker is eigenlijk een dood ding. Ik vond het interessant om het tot leven te wekken op een ander lijf. Door een andere persoon het voor haar gezicht te laten houden. Wanneer je met het licht in de lens speelt, dan zie van alles met het masker gebeuren. Licht in beweging. Zo blaas je er weer leven in.'
Foto 1 en 3 uit de serie zijn gemaakt op het dak van Tetterode, waar Ina van den Heuvel haar atelier heeft...
'Ik wilde Amsterdam op de achtergrond tonen. Maar toen ik bezig was met fotograferen, nam het object de overhand. Met of zonder stad, het werd plotseling minder belangrijk. Ik werk als fotograaf meestal vanuit een concept, maar dat mag nooit een gevangenis voor je eigen werk worden. Daarom heb ik ook een foto binnen in het atelier gemaakt. Prachtig die wolken en wind, maar in dit geval was het niet de hoofdzaak... Samen vormen de drie foto's nu een mooi ritme. Die twee foto's die op het dak zijn genomen zijn wat harder, meer surrealistisch. De middelste foto, die binnen is genomen, vormt daarmee een mooi contrast.'
De foto’s die Andy Tan van het werk van Ina van den Heuvel maakte, worden zaterdag 26 september tussen 15.00 en 18.00 uur epresenteerd in het atelier van Ina van den Heuvel aan de Da Costakade 158 in Amsterdam.
'Enorme toewijding'
Tobias Asser is een van de fotografen die het kunstproject Corpus Florens omlijsten. Hij presenteert 30 en 31 mei zijn visuele visie op het werk Ina van den Heuvel.
Hoe ben je met Ina van den Heuvel in contact gekomen?
‘Via een collega, fotograaf Ad Nuis. Toen ik haar atelier binnenliep was is direct overrompeld. Door de hoofden en de geur van bloemen. De volgende dag heb ik haar direct een mailtje gestuurd – om me te verontschuldigen voor het veelvuldige gebruik van het woordje ‘top’.
Waarom heb je besloten mee te werken aan crowdfunding Corpus Florens?
‘Ik was ook erg onder de indruk van de enorme toewijding waarmee ze haar kunstenaarschap uitoefent. Hoofden van bloemen en planten maken is al heel bijzonder. Om nog maar te zwijgen over een heel lichaam. Het leek mij gaaf om daar aan mee te werken.’
Hoe beoordeel je het werk van Ina van de Heuvel via de lens?
‘Het was voor mij echt een uitdaging. Hoe laat je oorspronkelijke werk in zijn waarde en voeg je er toch iets van jezelf aan toe? Er zit al zoveel in haar werk; het is zo ‘af’. Uiteindelijk heb ik gekozen voor gebruik van een boxcamera uit 1930. Vanwege een langere sluitertijd krijg je een soort onscherpte in de afbeelding. Die ‘eigen draai’ vond ik wel passen bij haar werk. Bewust heb ik het werk niet meegenomen naar een andere locatie, maar het ter plekke gefotografeerd.’
Tobias Asser volgde de Fotoacademie in Amsterdam. Tijdens een trip met een vriend naar Namibië ontdekte hij dat fotografie zijn ‘ding’ is. Wanneer je hem per se in een vakje wilt stoppen, dan mag je hem autonoom fotograaf noemen. Zijn belangrijkste inspiratiebron is zijn directe leefomgeving.
'Hier moet ik aan mee doen'
28 en 29 maart 2015: eerste fotopresentatie voor crowdfunding Corpus Florens
Ad Nuis is een van de 11 fotografen die het kunstproject Corpus Florens omlijsten. Hij bijt op 28 maart het spits af met zijn visuele visie op het werk Ina van den Heuvel.
Hoe zijn jullie met elkaar in contact gekomen?
‘Ter gelegenheid van het 30-jarig bestaan van het woonwerkpand Tetterode, waar Ina haar atelier heeft, heb ik een fotoboek gemaakt – dat trouwens nooit is gepubliceerd.’
Waarom heb je besloten mee te werken aan crowdfunding Corpus Florens?
‘Ik vind het zo fascinerend wat Ina maakt. Het ambachtelijke vakmanschap dat ze in haar werk stopt: het verzamelen en drogen van voortbrengselen uit de natuur, het maken van mallen, het conserveren en verstevigen van de sculpturen… Het is haast wetenschap. De toewijding waarmee ze dit allemaal doet, wekt bij mij respect op. En dan nu een heel lichaam van bloemen en bladeren. Ik dacht: hier moet ik aan meedoen.’
Je hebt als foto-object een varenhoofd gekozen van Ina van den Heuvel gekozen…
‘Ik kom oorspronkelijk uit hartje Veluwe. Varens die op schaduwrijke plekken in het bos bloeien, roepen diepe herinneringen bij mij op. Te midden van varens wilde ik het hoofd fotograferen. Omdat het werk zo kwetsbaar is, heb ik daarbij gekozen voor de hortus van Leiden.’
De foto’s die Ad Nuis in de hortus van Leiden maakte, worden in het weekend van 28 en 29 maart gepresenteerd in het atelier van Ina van den Heuvel. Op zaterdag is er van 15.00 tot 17.00 uur een vernissage exclusief voor participanten. Hierbij zullen ook de andere deelnemende fotografen aanwezig zijn. De presentatie op zondag is vrij toegankelijk voor alle belangstellenden.
Over Ad Nuis
Documentair fotograaf Ad Nuis (1958) is opgeleid aan de School voor Fotografie in Den Haag. Sinds zijn afstuderen in 1985 werkt hij als zelfstandig fotograaf. Hij publiceert regelmatig in verschillende media, waaronder De Volkskrant, NRC Handelsblad en VPRO gids. Hij schrijft frequent artikelen bij zijn foto’s en heeft een wekelijkse rubriek, Nuis-NL in Vrij Nederland. Daarnaast werkt Nuis voortdurend aan langlopende projecten die hij veelal uitbrengt als publicatie of fotoboek, zoals Alweer een dag, De Dam, De bovenste verdieping, 65+, Nieuwe Amsterdammers en Oil & Paradise.
